takiego obrotu spraw nikt się nie spodziewał. a ja już najmniej. co więcej, wydawało mi się, że nie jestem w stanie już czegoś takiego poczuć. to uczucie, którego nie miałam od bardzo dawna. właściwie od czasów s.
sytuacja jest trochę groteskowa. są juwenalia, idziesz na piwo, ktoś przyprowadza znajomego, który robi wrażenie na wszystkich dziewczynach dookoła. pierwsze na co ty zwracasz uwagę to festiwalowe opaski na jego ręce. idziecie razem na impreze, wszystkie koleżanki latają mu koło dupy, a ty masz wyjebane, bo i tak wiesz, że jest zajęty. lecz on podchodzi właśnie do ciebie, robi ci nieporządek w głowie, mówiąc, że jesteś inna od nich wszystkich.
przyciąga mnie zawsze ten sam typ faceta: przystojny, z problemami i skomplikowaną psychiką. taki, który nie rozmawia ze mną o pięknej pogodzie, ale o konsumpcjonizmie, zadaje cholernie trudne pytania i potrafi pewne cechy mojej osobowości już od początku przejrzeć na wylot. myślałam, że po s. już kogoś takiego nie spotkam, że drugiego tak popieprzonego faceta nie ma, ale rzeczywistość lubi zaskakiwać. nie liczę na dalszy ciąg tej historii, ale w mojej głowie różne scenariusze i pytanie będą się kłębić jeszcze długo.
tak więc maj zaskakuje. juwenalia smakują zupełnie inaczej niż kiedyś. są intensywniejsze. a pierwszy w tym roku muzyczny festiwal zbliża się wielkimi krokami.
